Rozdział 4 cz.2

Po zjedzeniu naleśników w wręcz kosmicznym tempie chłopcy zaczęli rozmowę o ich debiutanckiej płycie która miała zostać wydana już za tydzień. Z tego co wywnioskowałam z ich rozmowy na tą okazje szykowała się niezła impreza. Oprócz tego dowiedziałam się że jutro grają koncert w Rainbow. Jeszcze nigdy nie byłam na żadnym koncercie. To dlatego, że nie lubowałam się w zespołach które od czasu do czasu grały w mieście w którym się wychowałam, a zespoły na których koncert z chęcią bym poszła koncertowały za daleko. Po za tym na pewno nie byłabym w stanie zabrać funduszy na taką imprezę jakimi są ich koncerty. Koncert chłopaków ma się odbyć w Rainbow. Szczerze powiem że przerażało mnie wtórne znalezienie się w tym barze ale koncertu nie byłabym w stanie sobie darować. W pewnym momencie skończyły się chłopakom tematy do rozmowy, więc każdy znalazł sobie jakieś zajęcie. Steven wyszedł do sklepu bo brakowało już tego ich kochanego Danielsa i Nightraina, Izzy poszedł coś załatwić a Duff... po prostu gdzieś zniknął. Siedziałam sam z Saulem w kuchni w milczeniu.
-Przepraszam za Axla- Powiedział.- On po prostu jest za bardzo impulsywny.
-Trochę za bardzo?-Powiedziałam lekko podnosząc głos.- Ale nieważne. Stało się. I jeśli chodzi  o przeprosiny to nie ty powinieneś za niego przepraszać tylko on sam.
-Nie spodziewaj się od niego przeprosin.-Powiedział prawie szeptem.- Dla  niego przeproszenie kogoś jest równoważne ze stratą honoru.
-Nie oczekuje przeprosin z jego strony.- Zapewniłam brata.- Powiedział to co uważał. Nikt nie może mu tego zabronić we własnym domu.
-To nie jest tylko jego dom.- Powiedział już lekko zezłoszczony.
-Nie tylko jego, ale to ja tu jestem na doczepkę...-Saul chciał mi już przerwać ale nie zważając na nic mówiłam dalej.- On jest w swoim domu. A ja nie powinnam nic tutaj ruszać. Myślałam że robię dobrze sprzątając tutaj ale nie miałam racji. A teraz skończmy tą rozmowę. Dobrze?
-Ale...
-Nie ma żadnego ale Saul.  Nie chce już rozmawiać na ten temat.
Znowu nastała cisza. Lecz po dłuższej chwili trzasnęły drzwi wejściowe.
-O, Izzy wrócił.-Odezwał się Saul.-Przepraszam cię na chwilę.
Wyszedł z kuchni i starannie zamknął drzwi za sobą. Nic to nie dało bo i tak słyszałam każde wymówione przez nich słowo.
-Jeśli kiedykolwiek podasz coś albo chociaż zaproponujesz mojej siostrze z tego twojego zapasu -Powiedział dziwnie akcentując ostatnie słowo.- to przyrzekam ci że ukręcę ci łeb. Ona na to wszystko jest za młoda. Zrozumiałeś?
-Tak, ale i bez twojego gadania bym jej nic nie podał. Przecież mnie znasz.
-Tak, znam cie, ale i tak musiałem cię uprzedzić.
Zastanawiałam się nad treścią tej krótkiej ale wiele znaczącej rozmowy gdy Saul wrócił do kuchni.
Pytaniem które najbardziej mnie gnębiło to co miał oznaczać ten dziwnie zaakcentowany przez Saula zapas Izziego?